ΜΗΔΕΝ ΤΕΛΕΙΑ
Το περιοδικο κυκλοφορησε το 2011-12.
Παρουσιαστηκε απο τους δημιουργοιυς του ετσι
Φίλες και φίλοι,
πριν ξεκινήσω να αναπτύσσω τη λογική του περιοδικού που κρατάτε στα χέρια σας, θα ήθελα
να τονίσω την επιτακτική αναγκαιότητα έκφρασής μας μέσω εντύπων. Στην εποχή της
άκρατης και εν πολλοίς αμάσητης πληροφόρησης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το
διαδίκτυο, ένα έντυπο αποτελεί μια υγιή φωνή, μια προσπάθεια χειροπιαστή, η οποία
στηρίζεται στο μεράκι, στην πρωτοβουλία και στη δημιουργική διάθεση που διακατέχει τους
συμμετέχοντες σε αυτό, και όλα αυτά από μόνα τους αρκούν ώστε να παραχθεί κάτι
ειλικρινές. Πόσο μάλλον όταν αυτό είναι προϊόν της δημιουργικότητας συντρόφων που όσο
μακρυά βρίσκονται χιλιομετρικά, άλλο τόσο κοντά βρίσκουν τις σκέψεις και τα όνειρά τους
για το μέλλον. Δώσαμε στην προσπάθειά μας αυτή τον τίτλο «Μηδέν Τελεία». Μηδενιστικό
για κάποιους, αινιγματικό για άλλους. Για μένα όμως αυτό το έντυπο στο σύνολό του είναι
κάτι το διαφορετικό. Περικλείει τη θέαση που αρκετοί νέοι Εθνικιστές έχουν, τόσο από
άποψη προφίλ όσο και ειδικότερα ουσίας, για μια σειρά ζητημάτων που συναποτελούν αυτό
που λέμε, «ατζέντα» του κινήματος. Θα μπορούσαμε σίγουρα να γράψουμε για την
εγκληματικότητα των μεταναστών, την προπαγάνδα των Σκοπιανών, τις βλέψεις των
Τούρκων… Την προδοσία των πολιτικών, τη δημοκρατία, τους Εβραίους, ή και για την
Αρχαία Ελλάδα, την ελληνική Ιστορία, τις μάχες, τους νικητές και τους ηττημένους…
Ακριβώς. Για τους μόνους από τους παραπάνω για τους οποίους θα διαβάσετε μέσα από τις
σελίδες του εντύπου αυτού θα είναι για τους τελευταίους. Τους νικητές και τους ηττημένους.
Πάντοτε πίστευα ότι την Ιστορία δεν τη γράφουν οι νικητές στα πεδία των μαχών. Οι
παραδοσιακοί νικητές στη συμβατική Ιστορία που μάθαμε στο σχολείο υπήρξαν οι ηρωικοί
μαχητές που με το σπαθί και αργότερα με το ντουφέκι κατατρόπωναν τον εχθρό. Αργότερα,
στην πολιτική πλέον Ιστορία οι πρωταγωνιστές ήταν οι πρωθυπουργοί και οι βασιλιάδες, οι
ένδοξοι στρατηγοί και αυτοκράτορες που καθοδηγούσαν τις εξελίξεις. Λαμπρά ονόματα που
προκαλούσαν δέος, σεβασμό και φόβο μαζί, που ήταν με τις αποφάσεις τους υπεύθυνοι για το
μέλλον των λαών και των υπηκόων τους. Για μένα όμως οι πρωταγωνιστές της Ιστορίας δεν
είναι οι «αρχηγοί» μιας «αγέλης». Είναι η ίδια η αγέλη, είναι οι άνθρωποι που μπορεί ποτέ να
μη μίλησαν για όλα αυτά, ποτέ να μην αντέδρασαν για κάτι, αλλά απλά η Ιστορία να τους
πήρε στο πέρασμά της και να μη μάθαμε ποτέ τίποτα γι αυτούς. Οι άνδρες, οι γυναίκες και τα
παιδιά, οι φορείς της λαϊκής παράδοσης, οι ανώνυμοι πολίτες, οι θύτες και τα θύματα κάθε
πολέμου, οι ζωντανοί και οι νεκροί της καθημερινότητας. Ακριβώς όπως και τώρα.
Στο περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας γράφουμε εμείς, μια νέα γενιά ανθρώπων που
μπορεί να γνωρίζουμε ότι για κάποιους ποτέ δε θα καθοδηγήσουμε κάποια σημαντική
εξέλιξη, όμως είμαστε αποφασισμένοι να δηλώσουμε «παρών», θέλοντας να μοιραστούμε
μαζί σας κάποιες σκέψεις που πιθανότατα κι εσείς έχετε και με αυτόν τον τρόπο να
επικοινωνήσουμε. Αυτό είναι και το μήνυμα του δοκιμαστικού μας τεύχους, που έχει ως
κύρια αναφορά τις ανθρώπινες σχέσεις. Γιατί, όπως πολύ εύστοχα και ωμά αναφέρει ένας
σύντροφος παρακάτω: «Σήμερα οι άνθρωποι γελάνε λιγότερο από ότι γελούσαν οι πρόγονοί
τους. Σήμερα οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι διότι η χαρά για το κινητό με πλήκτρα αφής
ήταν στιγμιαία, όπως όλα τα υπόλοιπα. Σήμερα οι άνθρωποι, παρότι μπορούν να ταξιδέψουν
εύκολα και γρήγορα και με ασφάλεια μέχρι την Ιαπωνία, και από εκεί να μιλήσουν άνετα με
όποιον άνθρωπο θέλουν στον πλανήτη, δεν επικοινωνούν πραγματικά. Δεν μιλάνε, δεν έχουν
φίλους, δεν έχουν κανέναν δικό τους άνθρωπο».
Αισθανθείτε κάθε κείμενο σαν έναν ξεχωριστό φίλο που έχει κάτι να σας πει. Κάτι που
πρέπει να ακούσετε με προσοχή, κάτι στο οποίο όχι μόνο αξίζει να δώσετε σημασία, αλλά
που οφείλετε να κρίνετε, να πιστέψετε σε αυτό ή να διαφωνήσετε, ακριβώς όπως θα κάνατε
σε έναν διάλογο με κάποιον δικό σας άνθρωπο. Νιώστε την προσπάθειά μας αυτή σαν τη
δική σας προσπάθεια. Γιατί όταν κλείσετε το έντυπο, θα περιμένουμε τις δικές σας σκέψεις…
Mind Terrorist